Sumarkvíði

Ég hef semsagt komist að því að Íslendingar þjást yfirleitt af sumar eða sólkvíða. Hann lýsir sér þannig að ef það sést aðeins til sólar ÞARF maður að nýta það. Þá þarf að fara út og kaupa ís eða eitthvað álíka. Ef bara er setið heima þá byggist upp samviskubit og ef maður er fastur í vinnu þá fær maður svona afbrýðissemistilfinningu eins og maður sé að missa af einhverju spennandi.

Ég held að þetta sé vegna ýmissa áhrifa, til dæmis frá fjölmiðlum sem tala ekki um annað ef sólin skína pínu lítið og svo sýna þeir myndir af fólki hálfnöktu í sundlaugunum og svo allt fólkið á Austurvelli að sleikja ís eða drekka kaldann öl. Þetta er viss áróður myndi ég segja. Það er einnig einhver brúnku dýrkun í gangi á okkar tímum og brúnka er yfirleitt eitthvað sem maður þarf að borga mikið af peningum fyrir en þegar sólin skín þá er maður að græða alveg rosalega ef manni tekst að fá "ókeypis" brúnku. Landið okkar er líka þannig að það eru kannski bara tveir, þrír dagar á ári sem ná 20 gráðunum og þá má maður ekki missa af þeim. Flestir bíða átekta allt árið eftir að sumarið komi loksins og eru því orðnir ansi spenntir þegar það loksins gerist að hitinn stígur.

Þar af leiðandi finnst okkur Íslendingum erfitt að halda aftur að okkur þegar sólin skín á meðan fólk frá Grikklandi eða öðrum heitum löndum finnst það bara almenn skynsemi að forðast sólina þar sem hún er jú mjög skaðleg.

Ég er núna að verða komin yfir þennan kvíða þar sem það er ógeðslega heitt hérna og mig langar bara að komast í burtu frá þessu helvíti. Hef samt tekið eftir þessu hjá sjálfri mér og öðrum Íslendingum sem ég þekki.

Núna er ég algjört Zombie vegna svefnleysis af völdum fótboltabullna og miklum hita. Fæ frí um helgina og mun þá sofa og sofa.